Από την πρώιμη ενήλικη ζωή μου, ένιωθα την ανάγκη να έχω τον έλεγχο. Για μένα, αυτό ήταν ένα έμφυτο χαρακτηριστικό, καθώς ένιωθα καλύτερα όταν ήξερα ακριβώς τι συνέβαινε στους διάφορους τομείς της ζωής μου. Η προσπάθεια να το κάνω αυτό με έκανε να βιώνω αρνητικά συναισθήματα, καθώς τα πράγματα δεν εξελίσσονταν με τον τρόπο που ήθελα. Το συνειδητοποίησα πολύ σύντομα ότι τα πάντα δεν μπορούν να είναι υπό τον έλεγχό μου. 

 Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να αυξήσετε την ευτυχία, αλλά για μένα ο ευκολότερος από όλους ήταν να αφήσω τον έλεγχο. Η επιθυμία να έχω τα πάντα υπό έλεγχο μου έδινε ευτυχία, θα το δεχόμουν αυτό. Από την άλλη πλευρά, η ανάγκη για έλεγχο ήταν βαθιά ριζωμένος φόβος, ειδικά ο φόβος για το τι θα συμβεί αν τα πράγματα ξεφύγουν από τον έλεγχό μου. Αυτό με οδηγούσε άμεσα στον πανικό για το απρόβλεπτο μέλλον και το τι μπορεί να μου επιφυλάσσει. Δεν ήταν μια υγιής δραστηριότητα και υπήρχαν πιθανότητες αυτός ο έλεγχος να μου γυρίσει μπούμερανγκ κάποια στιγμή μακροπρόθεσμα. Αντί να αισθάνομαι ικανοποιημένη και ευτυχισμένη με τον έλεγχό μου πάνω στη ζωή, άρχισα να αισθάνομαι πιο ανήσυχη και αγχωμένη από τους γύρω μου που δεν τον είχαν. Αυτό έκανε την αρτηριακή μου πίεση να ανεβαίνει και ένιωθα συντετριμμένη σε τέτοιες καταστάσεις. 

 Όταν αξιολόγησα διεξοδικά την κατάστασή μου, δεν μου προκάλεσε έκπληξη το γεγονός ότι είχα περισσότερα να κερδίσω αν δεν ενέδιδα στους φόβους και τον πανικό μου. Αυτό είναι που ονόμασα “παράδοση”. Από τότε η ζωή μου έχει βελτιωθεί και έχω δει πολλαπλά οφέλη από την παραίτηση από την ανάγκη να ελέγχω τα πάντα. 

 Το καλύτερο πράγμα που μου συνέβη αφότου έμαθα να παραδίνομαι ήταν η αύξηση του επιπέδου ικανοποίησης και γαλήνης μου. Αυτό ήταν λογικό για τον λόγο ότι όταν προσπαθούσα να ελέγχω τα πάντα ένιωθα άγχος και στρες, για το οποίο η χαλάρωση και η ειρήνη είναι σχεδόν αντίθετα. 

 Ένα άλλο καλό χαρακτηριστικό που έμαθα από την παράδοση είναι ότι ήμουν καλύτερα προετοιμασμένος για οποιαδήποτε έκβαση μου επιφυλάσσει η ζωή. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι όταν προσπαθούσα να ελέγξω όλες τις πτυχές της ζωής μου, ήμουν λιγότερο συγκεκριμένος σε μια συγκεκριμένη έκβαση σε κάθε κατάσταση. Αυτό αποδυνάμωνε την ικανότητά μου να χειρίζομαι απροσδόκητα αποτελέσματα. Το να έχω λιγότερες προσδοκίες μου επέτρεψε να ακολουθήσω τη ροή. Έμαθα ότι ανεξάρτητα από το πώς θα ξετυλιχτεί η ζωή, θα είμαι εντάξει και δεν θα προσκολλώμαι σε πράγματα που δεν μπορώ να ελέγξω. 

 Με το να μην ενδίδω στο φόβο και τον πανικό, ανέπτυξα πιο υγιείς σχέσεις με τον εαυτό μου και τους άλλους, διαφορετικά, ήμουν πιο επικριτική. Η παράδοση με έκανε να συνδεθώ σε ένα βαθύτερο επίπεδο που προηγουμένως μου ήταν άγνωστο, καθώς ένιωθα περισσότερη αποδοχή και αγάπη για τον εαυτό μου χωρίς να θεωρώ κανέναν ή τίποτα υπεύθυνο. 

 Για χάρη της λογικής μου (και για τους άλλους επίσης, σε κάποιο βαθμό), έμαθα την τέχνη του να μην ελέγχω τα πάντα και επέτρεψα στον εαυτό μου να αφεθεί. Σταμάτησα να ενδίδω στο φόβο και τον πανικό και υιοθέτησα μια ζωή που ήταν πιο χαλαρή και ικανοποιητική. Τα βήματα που έκανα ήταν αρκετά μικρά, αλλά με βοήθησαν σημαντικά να εξελιχθώ στο πρόσωπο που είμαι σήμερα- καλύτερη, συγκροτημένη και ισορροπημένη. Δεν θα μπορούσα να ζητήσω τίποτα άλλο εκτός από αυτά.